Pura Vida!!

Hola chicos y chicas!!!

Hier mijn eerste verhaaltje vanuit Costa Rica! En wel vanuit de Caribische kust waar het leven heerlijk chillie billie is, oftwel: Pura vida (het pure/ intensivie leven) zoals de mensen hier zeggen.
En dat Caribische levenstijltje is hier inderdaad goed te merken, allemaal reggae gasten (bob marley look a like’s), de heerlijke reggae muziek, het heerlijke tropische weertje, de prachtige stranden met palmbomen en verlaten boten die zo op een ansichtkaart kunnen staan en de afgelegen stoffige straatjes waar de sfeer tranquilo is.

Om kort te zijn hebben we het dus niet slecht hier ;) Maar om hier te komen gaat er wel een hele reis aan vooraf. We zijn ondertussen al een week in Costa Rica aan het reizen kris kras door het land en hebben dus ook al veel van Costa Rica gezien.
Na twee dagen wachten in Granada kwam Frank zijn backback aan en zijn we verder getrokken naar San Juan del Sur, het plaatsje waar ik mijn vrijwilligerswerk heb gedaan. We zijn uiteraard met de chickenbus gegaan, die ervaring wilde ik Frank niet laten missen, haha. Maar gelukkig zat hij niet te vol en zijn onze backpacks niet van het dak gevallen deze keer ;) San Juan lag op de route en ik wilde Frank de bieb laten zien en het plaatsje en het gastgezin waar ik gezeten had. We hadden ook een aantal Nederlandse cadeaus meegenomen voor het gastgezin maar de stroopwafels waren toch wel het populairste cadeau ;)

De volgende dag zijn we vanuit San Juan naar de grens met Costa Rica gegaan die we gelukkig zonder al te veel problemen doorkwamen (we hadden namelijk al wat horrorverhalen gehoord).
Zodra we de grens over waren, merkte ik wel meteen een verschil met Nicaragua, en dan vooral dat het veel schoner en veel ontwikkelder was. Alles was goed bijgehouden, alles was netjes afgezet en nergens lag vuil op langs de weg. Iets wat in Nicaragua helaas wel het geval was, iets waar ik bijna gewend aan was geraakt.
Hier zijn ze zoveel milieubewuster, iets wat ze er in Nicaragua er maar niet ingestampt krijgen en het normaal is om je vuilnis langs de straat te gooien, en regelmatig grote vuilnishopen tegen komt waar ze alles gewoon verbranden (waardoor er natuurlijk ook veel slechte en schadelijke stoffen vrijkomen). Maargoed, iets wat al decennia lang op zo’n manier gedaan wordt, krijg je er ook niet zomaar uit, bovendien heeft Nicaragua ook wel wat andere problemen aan hun prioriteiten lijstje staan waar ze aandacht aan moeten besteden zoals armoede en criminaliteit. Iets waar Costa Rica veel minder problemen mee heeft.
Je reist ook wel van het armste land naar het rijkste land van Centraal Amerika.
Wat dat betreft ben ik wel blij dat ik Nicaragua gekozen heb om mijn vrijwilligers werk te doen.

Maargoed na grens wilden we verder reizen naar een van de stranden aan de Pacifische kust (ergens op het schiereiland van Nicoya waar je overal goed kunt surfen).
We hadden wel over wat stranden gelezen en wilde niet naar een van de party stranden maar iets met relaxter sfeertje. We hadden wel een idee waar we heen wilde maar in de bus hadden we een surfer uit San Diego ontmoet, Mark Jansen (zijn vader kwam uit NL, vandaar de naam) die permanent naar Costa Rica was verhuist en aan een van de stranden daar woonde. Hij beschreef het plaatste als een (surfers) paradijs waar niet teveel mensen kwamen, erg afgelegen was (moeilijk om er te komen) en midden in de jungle die doorliep tot aan het strand. Voor ons was de keuze dus snel gemaakt om daar heen te gaan.

Het plaatsje hete playa Nosara en het is een keuze waar we geen moment spijt van gehad hebben. Er waren inderdaad niet veel toeristen maar wel een aantal Amerikanen die er permanent neergestreken zijn. Ik moet hier wel bij zeggen dat het een bepaald soort Amerikanen zijn, namelijk pure en rasechte hippies. Iedereen, maar dan ook iedereen was ofwel een surfer ofwel een yogaleraar, het enige eten wat er te krijgen was, was allemaal organische gegroeid en gezondheid en vrijheid en blijheid stonden bij iedereen bovenaan hun prioriteiten lijstje. De belangrijkste bezigheid van de dag was bij veel mensen dus ook hun handstand of een bepaalde surfmove perfectioneren. Komt best in de buurt van paradijs voor mij!! :D
Blijkbaar verdiende ze genoeg met yoga en surflessen om ervan te leven (en als je veel van je eigen eten zelf groeit kost het allemaal ook niet zoveel) en het enige waar je je druk om maakt is wat voor (gezond) eten je die dag gaat maken en daar neem je dan uren de tijd voor om het klaar te maken, heerlijk toch!!
Het was hier alleen wel mega warm en ook mega vochtig, omdat je natuurlijk in de jungle zit is het er gewoon mega klam en zit er veel vocht in de lucht. Je kleren blijven dus de hele dag nat en omdat de zon zo hard schijnt warmt het al het vocht in de lucht ook op, waardoor die hele dampigheid in de lucht je ook nog opheet, pff. Wel is het hier regenseizoen en begint het elke avond rond 6 uur te regenen, je kunt er de klok bijna op gelijk zetten (dit weten we omdat we een aantal keer te laat waren en flink nat geregend waren.
Helaas konden we natuurlijk niet te lang blijven hangen (al zouden we dat niet erg hebben gevonden), aangezien we een korte tijd hebben. En zijn we na twee nachten weer verder getrokken naar een plaatsje in de bergen (Monteverde, een stuk verder landinwaarts).
Waar je in playa Nosara nat was van het zweet op je rug en de broeierige klamheid van de jungle, zo mistig en regenachtig was het hier.
Op zich best lekker om wat af te wisselen met de hitte en af te koelen, al is het vergelegen met NL natuurlijk nog steeds helemaal niet koud.
Anyway, dit plaatsje is bekend om de nationale parken die er omheen liggen met heel veel wildlife. Er zijn superhoge bomen en grote stukken bos en dit is ook de plek waar de canopy tours zijn uitgevonden. Een canopy tour is een route die je aflegt hoog in de bomen. Er zijn kabels die de bomen met elkaar verbinden waar je aan hangt en zo vlieg je dus van boom naar boom.
In Monteverde zijn ze daar dus mee begonnen maar ondertussen kan je dit op veel plekken in de wereld doen maar ik denk dat het nergens zo mooi is als hier.
Je hebt hier echt heel hoge bomen en het langste stuk dat je vliegt is 800 meter lang dus je “vliegt”echt een aantal minuten voordat je bij de overkant bent op hoogte van ongeveer 60 meter wat dus echt wel hoog is en je dus ook een mega uitzicht hebt. Ik vond het soms eerlijk gezegd ook best een beetje eng, zeker die lange waar ik het net over had van 800 meter die zo hoog was want daar hang je als superman aan de kabel boven je en kijk je dus naar beneden, de diepte in. Best even eng maar na een tijdje wen je eraan en kan je alleen nog maar genieten.
Dan als allerlaatste hebben ze een optie waar je zelf mag bepalen of je die doet, namelijk de tarzan swing. Dit is eigenlijk een bungyswing (een combinatie van een bungyjump en schommel).
Het is wel iets minder eng dan toen ik in nieuw zeeland een een bungyjump gedaan had maar toch is het best lastig om je over dat randje te laten vallen. Net als bij een bungy maak je eerst namelijk een aantal seconden een vrije val, iets minder hoog dan bij een bungy maar wel met hetzelfde gevoel (hier ongeveer 15 tot 20 meter denk ik en je echt een aantal seconden lang dat enge vallende gevoel hebt), daarna voel je de schommel en het touw wat je naar voren trekt, je valt nog wel een aantal meter maar je voelt dat je naar voren gaat en dus vast zit. In totaal was de val 45 meter en hierna schommel je dus een aantal keer boven de boomtoppen en als je uitgezwierd bent zetten ze je weer aan de grond. Het beste kan je het eigenlijk zien in het filmpje dat Frank gemaakt heeft. (Ik zal hem proberen hier op de site te plaatsen.)

Dit was dus wel het gaafste wat hier te doen was en de volgende dag zijn we naar het plaatsje Fortuna gereisd wat vlak bij de actieve vulkaan El Arenal ligt.
Deze vulkaan is erg bekend in Costa Rica omdat dit de meest actieve vulkaan van het land is en nog regelmatig vuur spugt of waar wat lava uitkomt stromen. Meestal als je hier een paar dagen blijft zie ’s nachts wel wat lava stromen of overdag wat rook uit de vulkaan komen, dit gebeurd bijna dagelijks vandaar dat hier veel mensen naar toe komen om dit te zien. Mij leek dat natuurlijk ook mega interessant maar helaas is de vulkaan sinds een aantal maanden minder actief en heb je niet meer de lavastromen en de rookwolken die uit de vulkaan komen.
Erg jammer natuurlijk want dat was ook nog goed lesmateriaal voor mij geweest. Maargoed, de natuur verander je niet alleen omdat jij ergens bent, bij zoiets moet geluk hebben en eigenlijk hadden wij al het geluk dat je de vulkaan nu tenminste nog goed konden zien. Want in het natte seizoen zit deze vulkaan ook vaak in de wolken.

Ondanks het feit dat de vulkaan niet meer spuwde hebben we toch een erg leuke tijd gehad in dit plaatsje omdat we hier onze vrienden Stan en Inge uit Asten tegen kwamen die ook in Costa Rica waren. Erg leuk om aan de andere kant van de wereld mensen uit je eigen omgeving tegen te komen. We zijn dus ook samen wat gaan drinken en de volgende dag hebben we een hike gedaan bij een krater in de buurt van de vulkaan. (De vulkaan zelf mag je niet op vanwege de activiteit). Maar ook dit was een behoorlijk klim maar gelukkig was er bovenaan een beloning omdat er bovenaan de krater een lagoon gevormd was waar je heerlijk kon zwemmen en afkoelen van de klamme tocht door de jungle. Ook had je bovenaan een mooi uitzicht op de vulkaan wat het de klim zeker waard maakte. Na een plons in hun zwembad (die luxe kennen wij niet in de cheep ass hostels waar wij verblijven;) en ’s avonds samen nog wat gedronken te hebben, hebben we helaas weer afscheid moeten nemen omdat we allebei de andere kant op reizen.

Na al deze avonturen zijn we gisteren na een lange dag bussen (van 7.15 ’s ochtends tot 8 uur ’s avonds) zijn we dus kapot muug aangekomen aan de Caribische kant van het land bij het chille bille plaatsje Puerto Viejo. Het is hier wel heel anders dan de rest van land zoals ik bovenaan in het verhaaltje beschreven heb. Je hebt hier echt de reaggea vibe en een gevoel alsof je in Jamaica bent. De mensen zijn hier ook donkerder maar naast dit alles merkte je in de bus toch ook wel dat dit gebeid een stuk armer is dan de rest van het land. Het is echt een beetje een achtergebleven gebied waar de regering dan ook weinig aandacht aan besteed. Ondanks dat alles is het hier verder een heerlijk paradijs met die tranqillo Caribische sfeer. We hebben dus ook besloten hier een aantal dagen te blijven in plaats van meteen weer verder te reizen. Elke dag verder reizen is soms best vermoeiend, ook hebben we voor het eerst op deze reis voor een wat luxere accommodatie gekozen dan onze gebruikelijke cheep ass hostels (Frank kon het niet meer aan ;) en hebben we zelfs een zwembad erbij zitten :D.

We gaan hier dus nog een paar dagen chillen voordat we verder reizen naar Panama, we hebben daar een aantal dingen die we willen zien maar helaas moeten we ook echt aan ons schema gaan denken aangezien we over een week al naar New York vliegen vanuit Panama city. Dit gaat ons verder zeker wel lukken want de afstanden zijn gelukkig wel te doen alleen zullen we dus keuzes moeten maken over waar we precies heengaan in Panama.
Maar dat horen jullie allemaal de volgende keer!!

Xx

Een filmpje van mijn Tarzan Swing:
http://www.youtube.com/watch?v=tB8I-0YMFE8

Ps: Nog even de soundtrack van onze reis tot nu toe vermelden:
- Creedence Cleerwater Revival – Run through to the Jungle
- Bob Marley - Three little birds (Every little thing is gonna be allright!)
- Years around the Sun - Miles Away
- Eddie Vedder – Guaranteed
- Jack Johnson- Banana Pancakes
- Cosmo Jarvis - Gay pirates