De trabajo y el surf

Hola chicos y chicas!!

Na anderhalve week weer even een update uit het heerlijke leven in Nicaragua! Ik heb in de afgelopen week me het Nicaruaanse tempo (Trancillo) eigen gemaakt en dus minder meegemaakt dan in mijn vorige berichtje.
Ik wilde me gewoon even settelen hier, rustig aandoen, genieten van hoe mooi het hier is (en dan vooral de stranden rondom het dorpje en even kijken wat het vrijwilligers werk me allemaal zou bieden. (Ook beter voor mijn portomonee ;)

Volgens mij had ik mijn vorige bericht al gezegd dat het vrijwilligerswerk best raar begonnen was. Toen ik daar aankwam zeiden ze dat er de komende week bijna niets te was omdat het vakantie zou zijn. Dat vond ik echt heel irritant want ik blijf ook maar 3,5 week dus dan is het wel balen als ik een week niets zou kunnen doen.
Gelukkig was dat niet het geval, het is alleen zou dat ze elke dag rondgaan met een jeep (een mobile bibliotheek) naar de afgelegen dorpjes in deze provincie die bijna niet te bereiken zijn. Je moet hier echt een dikke four wheel drive hebben om die te bereiken en zelfs dan is het vaak lastig en moet je onderweg uitstappen om planken over een boomstronk te leggen of over water dat buiten de riviertjes is gaan stromen en de weg dus een soort van rivier is geworden.
Kortom best spannend en lastig te bereiken allemaal, vooral met de gammele jeep’s die ze hier hebben. Anyway, bij die dorpjes (als je het al dorpjes kunt noemen, meer gehuchten, met 20 huizen in een straal van 20 kilometer (de kinderen moeten ver lopen naar school dus veel gaan er niet omdat het te ver is) bezoeken we scholen, maar meestal zitten er dus maar iets van 30 kinderen (dat is al veel, ook een school van 8 kinderen) op de hele school. De rest van het dorp komt dus ook op de bibliotheek is want er zijn maar weinig dagen dat er wat te doen is en ook volwassenen maken gebruik van de bieb.
Op de locaties aangekomen kunnen kinderen dus boeken lenen maar geven we ook workshops (in de dorpjes waar ze wat vaker (1 keer in de 2 weken) komen probeert de organisatie een Engelse workshop op te zetten waar ik ook met help.
Het is heel erg basic, het tellen, kleuren, namen van dieren, de dagen enzovoort. We proberen ook wat dingen aan de lerares te geven om wat vaker Engels met ze te oefenen want 1 keer in de 2 weken is wel erg weinig.

Ik schrok eerst van het slechte en lage niveau, ook omdat er best wel wat oudere kinderen bij zaten waar ik dus bij zat op dat moment. Die doen hetzelfde als de kleine kinderen en de hele school zit dus bij elkaar, jong en oud met een lerares. Maargoed, we moeten maar met kleine stapjes beginnen denk ik dan. Hopelijk hebben ze er iets aan.

Naast Engels (is dus niet in alle dorpjes) en het lenen van de boeken doen we met de hele klas ook een soort knutsel kwartiertje. We lezen een verhaaltje voor (ja dit kan ik zelfs met mijn belabberde Spaans ;) denk kinderboeken voor kinderen die net leren lezen.) en daarna gaan we iets knutselen dat met het boek te maken heeft.
Deze week lezen we een boek over hoe je een egel moet knuffelen en knutselen we dus een egel. De kinderen zijn dan erg trots op zichzelf en het is dus leuk om te doen. Hiernaast neem ik ook altijd een bal mee en het is heerlijk om te zien hoe makkelijk je daarmee contact maakt. Soms wachten we met knutselen en Engels totdat alle kinderen klaar zijn met boeken uitzoeken en ga ik met de rest van de kinderen voetballen. Doet het altijd goed al ben ik wel altijd nat van het zweet met deze tempraturen .

Maar deze mobiele bibliotheek was er vorige week dus niet omdat de scholen vakantie hadden. De vakantie zou eigenlijk een week eerder zijn (toen ik dus Spaanse les had in Granda, vandaar dat ik het zo had gepland) maar omdat er vorige week een surfwedstrijd hier in de buurt was hebben de meeste scholen besloten om die week dan ook maar geen lessen te doen.

Zo gaat dat hier dus, er bestaan wel wat officiële vakantie dagen en weken maar eigenlijk houden weinig scholen zich daaraan en doet elke school wat ze zelf willen en wat uitkomt. De regering is hier ook niet zo nauw in. Best raar dus maar in elk geval kon het bibliotheek project hier weinig aan veranderen en is dat nu eenmaal zo hier.
Daar moet je maar aan wennen als je hier bent en zo moet een vrijwilligers organisatie zich ook zo aanpassen.

Maar gelukkig heeft de bibliotheek naast de mobiele bieb ook in hun eigen bieb in San Juan veel workshops die ze aanbieden en die gingen vorige week gelukkig wel door. Zo heb ik dus meegeholpen met Engelse les (kinderen maar ook tieners (en soms volwassenen) en knutselen voor beginners.
Echter kwam er vorige week in de helft van de week een grote groep (15) Amerikaanse vrijwilligers aan waardoor het best wel druk werd.
Het is eigenlijk de bedoeling als je aankomt dat je de eerste dag even kijkt wat je kan doen. Soms lopen er al wat dingen, zoals Engels en knutselen waar ze hulp bij nodig hebben. Maar in deze periode (zomervakantie voor Amerikanen (Europeanen zijn er in mindere aantallen) is het vaak erg druk en hebben ze soms teveel vrijwilligers.
Het viel eerst dus wel mee, naast mij waren er 2 andere meisjes die dus met Engels en knutselen bezig waren waar ze mijn hulp dus hard konden gebruiken.
Totdat dus die grote groep Amerikanen kwam, ze kenden elkaar allemaal en gingen 2 weken op reis om vrijwilligerswerk te doen. Naar mening ging het ze meer om thuis te kunnen zeggen dat ze vrijwilligers gedaan hebben in Nicaragua. Deze mensen doen zelf dus eigenlijk niets, hangen de hele dag bij de bieb en vragen ons wat ze moeten doen (weet ik veel, verzin zelf iets!) en overal maar achteraan (lees in de weg) lopen.

Best irritant dus en nadat kun er 1 dag waren ben ik zelf dus iets gaan verzinnen. Een beetje om hun te ontwijken dusen ik niet de 20ste vrijwilliger wil zijn bij het Engels of knutselen als er maar 10 kinderen zijn.
Maar ook omdat ik het leuk vind om zelf iets op te zetten. Omdat er al Engels was waar meer dan genoeg mensen bij waren, en ook een knutselklas besloot ik om een sportprogramma op te zetten.
Net als bij het knutselen is het nut van zo’n programma dat je ook kinderen naar de bibliotheek trekt en ze zien dat er ook leuke dingen te doen zijn.
Ze zijn op die manier involved bij de organisatie en krijgen ze ook sneller mee wat er nog meer allemaal te doen is rondom de organisatie.

Het is ook zo dat er hier toch wel wat criminaliteit is (al is het in dit gebied minder erg dan bijvoorbeeld in de hoofdstad Managua met veel bendes waar je sommige wijken echt niet in kunt gaan, zelfs niet overdag) en op deze manier hebben ze dus ook iets te doen in plaats van het hangen op straat. Op straat ontstaat juist de criminaliteit en helaas begint dat in deze landen al op jonge leeftijd.
Maargoed dat is dus een beetje de reden erachter en eigenlijk gaat dit best goed. Ik krijg wel elke middag dat ik iets van een sport plan een handjevol van die groep Amerikaanse vrijwilligers (irritante high school students) mee die meer in de weg lopen dan me ook echt helpen. (oke, ik overdrijf nu een beetje, sommige zijn wel aardig hoor ;) ze bedoelen het goed!)

Ik vind het vaak ook lastig om heel bazig te zijn en ze te vertellen wat ze moeten doen, ik ben er ook nog maar een week langer dan hun dusja. Maar als ik dit niet doe loopt het echt in de soep en bovendien heb ik het ook opgezet.
Alleen zijn we soms net met een spelletje begonnen en dan komen ze ineens naar me toe en zeggen dat ze moeten gaan omdat ze op Canopy tour gaan!!
Echt zwaar irritant, help dan niet mee!! Nu ben ik meer tijd en energie kwijt door alles aan jullie uit te leggen dan dat ik er ook iets aan heb!! Sorry, volgens mij moet ik even mijn frustatie kwijt merk ik ik en tegen mijn Spaanse gastgezin is dit nogal lastig uitleggen in het Spaans dus vandaar denk ik dat het er nu even uitkomt, haha.

Maar naast de frustatie van de Amerikanen gaat het dus wel goed, ik probeer soms echt een sport te doen (voetbal, baseball, basketbal etc. voor de wat oudere (vooral jongens) en soms een spelletjes middag voor de wat kleinere kinderen. Denk aan spijkerpoepen, stoelendans, cakehappen, tikkertje etc. Ik koop dan snoepjes als prijs en ook heeft de bibliotheek vaak kleine speeltjes liggen die mensen doneren die ik als prijsjes weg kan geven. Wel leuk dus!

Naast het sportprogramma vermaak ik me hier verder ook best goed, vooral vorige week toen ik dus nog wat meer tijd had als nu en in het weekend heb ik me goed vermaakt rondom San Juan.

Ik zeg hierbij wel rondom San Juan want ik merk wel dat San Juan zelf wel een erg toeristisch dorpje is. Er zijn hier ontzettend veel Amerikanen, ook veel jongeren groepen die met hun high school een soort programma doen en in luxe hotels slapen, maar ook gewoon veel reizigers, ook wel uit andere delen van de wereld.
Het dorp zelf ligt aan een mega mooie baai maar hier zijn niet heel erg hoge golven (echt surfen kun je hier niet, daarvoor moet je naar de stranden in de buurt) en er liggen hier veel (luxe) zeilboten in de baai van rijke Amerikanen. Aan het strand ligt ook een straat die bijna helemaal vol staat met restaurants en bars. Hier word bijna elke avond flink gefeest, vooral door de jongere dronken Amerikaanse studenten en de rijke elite die hier woont.
Op zich vind ik het wel leuk dat er wat te doen is en het zorgt af en toe voor afleiding.
Maar ik ben hier natuurlijk niet gekomen om elke avond te gaan stappen in een soort van mini Salou straatje voor Amerikaanse studenten.

Gelukkig heb ik al een achteraf barretje gevonden waar veel locals komen en een aantal alternatieve en oudere (althans ouder dan 18 ;) reizigers. Het is een stukje verwijderd van alle andere overvolle feesttenten en heeft een kampvuur op het strand met gitaristen en in het weekend een livebandje! Wat wil je nog meer na een lange werkdag!!  Perfect toch!!

Ik ben ook best blij dat ik niet ergens in het centrum in een hostel zit maar lekker achteraf van dat hele circus bij een traditionele Nicaruaanse gastfamilie met leuke kinderen om mee te spelen.
Best bizar vind ik het ook, dat je dat (Amerikaanse) toeristische circus hebt in het centrum en bij het strand maar achteraf gewoon heel traditionele Nicaruaanse straatjes waar de mensen niet zoveel geld hebben.
Wat me opvalt is dat mensen vaak geen geld hebben voor muren,deuren of vloeren en hun huizen maar een beetje in elkaar getimmerd zijn met planken of platen (krotten dus) maar dat ze wel bijna overal een schotel en tv hebben (die dan ook de hele dag aanstaat)!

Je kunt je afvragen of het goed is voor dit gebied dat er zoveel toeristen komen, ik zelf vind het echt mega zonde van deze mooie plek en ik hou meer van wat rustiger (en duurzamer) toerisme dan het massatoerisme waar het hier meer op begint te lijken.

Ik ben ook benieuwd hoe deze plek zich ontwikkeld, ik hoorde dat er 5 jaar geleden nog maar 1 bar was in dit plaatsje en alleen surfers kwamen die vooral kwamen voor de stranden rondom (was ik hier toen maar in plaats van nu), een heel verschil met hoe het nu is en ik ben dus bang dat het hier over 10 jaar nog erger zal zijn. Het is nu nog wel echt een dorpje met een hoofdstaat bij het strand (waar dus al die bars zijn) en wat zijstraatjes maar ik ben bang dat al het land hier rondom opgekocht zal zijn door Amerikanen en het een toeristische trekpleister a la buurland Costa Rica word.

Laten we hopen van niet, dat lijkt me voor de inwoners hier ook niet leuk. Van de ene kant brengt het natuurlijk inkomsten en ontwikkeling mee (voor degene die Engels spreken want 80 % van de toeristen spreek geen Spaans) maar dan is de kans groot dat het meeste geld naar de Amerikaanse ontwikkelaars gaat in plaats van naar de locale bevolking.



Maargoed, hoe toeristisch het hier in het dorpje soms ook is, het neemt niet weg hoe mooi het hier wel niet is. De zonsondergang is geweldig (ik heb een paar foto’s maar bij de mooiste zonsondergangen heb ik mijn camera natuurlijk weer niet mee) en dan heb je natuurlijk nog de tropische wouden en bergen op de achtergrond met verfrissende stranden in de mooiste baaien.

In die mooie baaien zijn ook fijne golven om te surfen, niet geheel een onbelangrijk detail waarom ik deze plek heb uitgekozen om heen te gaan ;)
Dit is dan ook wat ik in mijn vrije tijd veel gedaan heb, vooral vorige week toen ik het nog wat minder druk had dan nu en in het weekend heb ik veel gesurft.
Dat is ook wel nodig want surfen is vooral oefenen, oefenen en oefenen. Ik merk dat ik de basis nog wel weet van Down Under waar ik best wel veel gesurft had, niet dat ik echt goed was maar ik meer kon dan gewoon de witte golven.

Maar helaas merk ik wel dat ik vier jaar lang helemaal niet meer gesurft heb dus ben ik in de eerste keer maar een beetje in het witte water vooraan gebleven.
Pas toen het opstaan weer goed ging ben ik naar achter gegaan en heb ik mijn surfboard ingewisseld voor een kleinere (van een 7 foot naar een 6.2).
In de golven achterin merk ik wel dat het opstaan wat moeilijker is op mijn kleine board en de golven zijn hier ook nogal krachtig.
Ik ben dus meer bezig met het vechten tegen de golven, peddelen om naar achter te komen, vallen en meegesleurd worden dan dat ik echt op kan staan. Maar toch is het me in de achterste golven al een aantal keren gelukt alleen heb ik nog veel oefening nodig.
Als je echt wil leren surfen moet je het maanden achter elkaar doen en dan ook echt elke dag de hele dag in het water zijn.
Helaas zit dat er voor mij niet maar merk je hier wel dat er veel locals zijn die echt mega goed zijn. Er komen ook veel surfers uit Calafornië en andere delen van de wereld waar mensen het geluk hebben dicht bij de oceaan te wonen. Ben ik zo jalours op!!!

Maargoed het is wel megagaaf om te zien hoe goed iedereen hier is. Je moet jezelf daar ook niet mee willen meten en als het echt een goede dag is moet je ook niet naar sommige stranden gaan want daar zijn dan echt de goede en dan wil je niet in de weg liggen als ze net een goede golf hebben en voor een stomme toerist die meegesleurd wordt door de golf (zoals ik) moeten uitwijken, haha.

Ik zorg dus wel dat ik daar uit de buurt blijf maar gelukkig hebben we een rustiger onbederft strandje hier in de buurt gevonden waar minder shuttles heen gaan (shuttles zijn jeeps met 4 wheel drives die je naar de stranden brengen, een andere manier om er te komen is er niet en met gewone auto’s of taxies zijn de stranden ook niet te bereiken).
Vandaar waarschijnlijk dat het toerisme (nog) niet massaal is doorgeslagen naar die mooie stranden. Bij een van die stranden zijn de golven wel hoog maar iets milder en minder krachtig, er komen weinig mensen en vooral arme locals die in de buurt van het strand zijn opgegroeid en dus megagoed kunnen surfen.
Omdat er zo weinig mensen komen vinden ze het leuk om mensen te spreken en mensen te helpen die er komen. Een aantal van hen hielpen me bij de achterste golven mee in het water en vertelde me waar ik heen moest en hoe ik mijn voeten moest houden etc. Dat was echt te gaaf en die dag heb ik dus ook veel geleerd!

Dit weekend kwam Saskia (NL meisje uit mijn gastgezin in Granada) ook langs en hebben we ook gesurft en verder heb ik een nacht op een van de stranden door gebracht.

Op een strand staat een hostel, dat van drie broers is die daar vandaan komen en sinds ze jong waren elke dag op dat strand gesurft hebben, (het hostel heet ook tres hermanos wat drie broers betekend) echt midden op het strand, het hostel is van hout met uitzicht op de golven, hangmatten, en binnen 10 stappen sta je in de zee. Echt heerlijk was het daar!
Alsof de tijd stil staat, er was verder niks behalve dat hostel waar niet meer dan een man of 15 kunnen slapen. Wij waren met ongeveer 10 denk ik en dus leer je iedereen ook echt goed kennen, je kookt ’s avonds met zijn alle (met spullen die je uit het dorp moet meenemen want er is daar dus niks te koop) hebben we ’s nachts een kampvuur gemaakt en rum gedronken en verder niets anders gedaan dan gesurft en gepraat over surfen.
Omdat het om 4 uur al licht werd en het hostel best open is met weinig muren en je in een hangmat slaapt wordt je ook best vroeg wakker. Vandaar dat ik na dat ik vanuit mijn hangmatje met een kop koffie de zon heb zien opkomen al om 5 uur in het water lag om te surfen.
Geweldig toch?????
Ik zou daar wel elke nacht willen slapen maar helaas moet ik in San Juan zijn voor het vrijwilligers werk. Anders was ik waarschijnlijk mijn gehele tijd in Nicaragua onafgebroken in dat hostel verbleven.

Ik weet dat mijn verhaal al lang is maar ik heb nog een hoogtepunt meegemaakt wat ik niet kan negeren en niet in mijn verhaal kan weglaten.
In het midden van Nicaragua aan de Pacifische kust was de hele week een surfwedstrijd bezig. En niet zomaar een wedstrijd, dit was het wereldkampioensschap van de Masters (een bepaald niveau)! Iedereen had het erover, zeker voor Nicarauga was het een eer een wedstrijd van dit niveau te mogen hosten. Een beetje zoals Zuid Afrika die de World Cup organiseerde, nouja als jij op dat moment toevallig in Zuid Afrika zou zijn en je bent into voetbal dan ga je daar toch ook zeker heen?
Nouja, zo ben ik dus naar de finale dag van het Wereldkampioenschap surf master geweest!
Gelukkig heb je bij surfwedstrijden niet zo’n achterlijke hoge prijzen voor kaartjes als bij voetbal, sterker nog, het is gewoon gratis!!
Het enige moeilijke is om er te komen, het is een behoorlijk eind rijden door een afgelegen gebied. Maar de mensen die het er voor over hebben zijn alle welkom. Voor ons was het 2,5 uur rijden achterin een hobbelige jeep tijdens een aantal flinke regenbuien. (Ik kan je wel vertellen dat een regeldruppel hard kan aankomen in een rijdende auto!) Maar dit was het echt totally waard!!
Zo gaaf om te zien!! De golven waren massaal en mega krachtig!! Er vormde een aantal keren een tube waar de surfers in bleven surfen zonder te vallen (krijg je veel punten voor) en deden gave stunts. Uiteindelijk heb ik mijn vrouwelijke idool Roceelle Ballard (Hawaii) wereldkampioen voor de vrouwen zijn worden en Magnum Martinez (Venuzuela) wereldkampioen voor de mannen (voor degene die into surfen zijn ;)

Maargoed, mega gave dag dus en zeker een hoogtepunt uit mijn reis, ik zal een aantal minpunten die ik heb meegemaakt maar niet al te uitgebreid gaan vertellen aangezien mijn verhaal al lang genoeg is en bovendien de minpunten niet opkunnen tegen de hoogtepunten. (Wie onthoudt aan het einde van hun reis nu de minpinten? Alleen de hoogtepunten onthouw je toch?)

Maargoed om kort te zijn ben ik gebeten door een jellyfish en een stingray (beter dan een haai ;), ben ik bijna gebeten door een op hol geslagen hond die me van achter aan kwam vallen tijdens een hike (maar ik gelukkig net op tijd mijn voet ervoor kon schieten om mezelf te beschermen waardoor ik de hond midden op zijn neus schopte). Hij kwam hard aanrennen en sprong net dus er kwam een behoorlijke kracht op zijn neus waardoor hij megahard wegrende en begon te piepen. Vervolgens kwam de boer van de hond ons achterna gerend die waarschijnlijk dacht dat een aantal toeristen voor de lol zijn hond vol op zijn neus geschopt hadden (hou je hond dan godverdomme bij, gevaarlijk beest). Maar gelukkig waren wij sneller en kreeg hij ons niet te pakken. 
Verder ben ik de afgelopen dagen ziek geweest met koorts waar ik alles uitkotste wat ik binnenkreeg (heel fijn dat we uitgerekend de afgelopen dagen ook geen water hadden om de kotslucht van me af te spoelen).
Het gaat allemaal echter weer beter, waarschijnlijk iets verkeerds gegeten ofzo!

Ik hou er in elk geval niets aan over en dat is het belangrijkste! Zoals ik zei heb ik het nog erg naar mijn zin en ga ik er maar snel een einde aan breien aangezien mijn verhaal weer lang genoeg geworden is! ;)
Korte verhalen werkt gewoon niet bij mij helaas! ;) Ik probeer het elke keer maar op de een of andere manier merk ik dat ik ook alles wil vertellen hoe het was als ik eenmaal bezig ben met schrijven en ik wil een beeld geven van hoe het hier is.

Maargoed ik wil jullie eigenlijk nog vertellen wat ik volgende week wil gaan doen op mijn vrijwilligers werk maar dat zal ik in mijn volgende verslag zeggen!
Groetjes

PS:
Helaas is er iets mis met de site van Waarbenjij, waardoor ik nu geen foto's kan plaatsen.. De foto's staan wel op Facebook, maar ik probeer ze ook nog hier te plaatsen!!