Hit the road jack, vaarwel boerinnenleven!

Hallo leesvriendjes en vriendinnetjes!

Ik vond dat het wel weer eens tijd was voor een update, is alweer een tijdje geleden ik weet het, sorry sorry en nog eens sorry.Maargoed ons leven is de afgelopen 2 maanden nou ook niet bepaald spectaculair geweest, al is het wel een hele ervaring hier, maar in precipe zijn  we ook maar gewoon de hele tijd op dezelfde plek met dezelfde mensen en doen we behalve werken weinig speciaals.

Nu ook mooi even de tijd voor verhaal, ben namelijk aan het wachten tot het voetballen Nederland -Roemenie begint. Helaas komen er hier geen herhalingen ofzo en laten ze alleen de lifeuitzending zien, wat hier dus om 3 uur s’nachts komt en tot half 5 duurt. Zal morgen een leuk dagje worden dus haha, helaas was ik bij de vorige wedstrijden in slaapgevallen waardoor ik de superwedstrijden tegen Italie en Frankrijk heb moeten missen L. Hoorde het de volgende dag in de tractor via de radio, was zo blij maar natuurlijk niemand in de buurtom mee te vieren, miste NL op dat moment toch wel. Zeker nadat ik alle hoogtepunten uit de wedstrijd en over de oranjegekte las op internet.

Maargoed, dat gemis naar NL valt allemaal ook wel reuze mee hoor, heb het hier nog steeds harstikke naar mijn zin, al had ik het hier in het begin wel een beetje moeilijk eerlijk gezegd.Niet dat ik echt heimwee had, maar miste alles en iedereen gewoon in en aan NL, plus was het toen ook heel erg warm en droog hier ,geloof het ofniet, maar ik heb superveel zin in de winter (niet gedacht dat ik dat ooit zou zeggen haha), al is het hier nu ondertussen ook best wel koud, s’nachts tussen 5 en 10 C graden maar overdag kan het dan wel weer heerlijk zijn, zo rond de 20-25 C, als de zon doorkomt. Behalve als het regent, wat het tegenwoordig (gelukkig voor de boer) vaak doet.
Ook moest ik denk ik een beetje wennen aan om hier in de outback te zitten, in the middle of nowhere, op dezelfde plek en voor zo’n lange tijd. Er zijn gewoon bijna geen mensen om je heen wat wij eingelijk helemaal niet gewent waren, zo groot en zoveel ruimte om je heen en dan niemand anders dan, schapen schapen en nog eens schapen. Soms was dat alles wat je de hele week zag, sprak je verder niemand anders dan Berry, zijn vrouw Karen en hun gehandikepte zoontje Liam. Ook werd ik nog wel eens gek van Berry, hij is soms toch zo apart, en als je daar dan 24 uur per dag bij bent en bijna niemand anders ziet of spreekt kan dat best wel eens irritant zijn, we zijn er ondertussen ook achter dat ze hem hier in de pub allemaal Goofy Lakeman noemen, haha. Toch is het verder een goeie vent hoor, een heel aardige man die echt het beste met je voor heeft.
Ook was er toen (door de droogte en wegblijvende regen) niet zo superveel te doen, waardoor je je soms ook wat nutteloos voelt plus had ik teveel tijd om na te denken wat totaal niet goed voor mij is, haha.
Nee was de afgelopen tijd zoveel gebeurt, dingen thuis waar ik veel aan dacht, hier veel meegemaakt. Ook moesten we ons nieuwe vliegtickt plannen nu we toch langer moesten werken dan we eerst dachten zouden we onze eerste terugkomst datum sowieso niet meer halen (wat eigenlijk morgen zou zijn volgens mij). Dit hing ook allemaal samen met het feit dat ik nog niet wist wat ik wou, zat eigenlijk over die opleiding Aardrijkskunde / Gym te denken maar die begint al in September. Als ik dit wou moesten we dus snel een beslissing maken en ticket naar huis plannen. Maargoed wist dat allemaal nog niet en dat gaf natuurlijk een hoop stres.

Brit had sowieso al een paar keer tegen me gezegt dat ze wel langer wou blijven (zij heeft in NL niet perse iets waar ze voor terug moest net als ik met mijn opleding) en moet eerlijk zeugen dat ik zelf ook wel zag zitten om wat langer te blijven. Ons visa loopt nog tot December en is hier aan de westkust ook volop werk wat ik allemaal nog wel zou willen proberen plus zouden we dan op ons gemak kunnen reizen en mischien daarna nog Azie erachter aan plakken als we genoeg geld enzo hadden, klonk allemaal erg leuk natuurlijk.
Ook heb ik er wel eens aan gedacht dat ik hier mischien wel zou willen blijven, het is gewoon zo’n mooi land, zoveel ruimte ook en zoveel mogelijkheden. Vriendelijke mensen, en een heerlijke levenstijl, wat wil je nog meer? Nou weet ik ook dat het gras op een ander altijd groener lijkt en ik het me mischien allemaal heel mooi voorstel en dat als je hier echt gaat wonen er ook heus wel veel dingen minder zijn maar toch voelt alles aan dit land gewoon heerlijk goed aan. Ook al een paar banen aangeboden gekregen ondertussen, gewoon zo uit het niks, met de locals buurten, je hoeft er niet eens om te vragen, ook willen ze allemaal je visa voor je regelen en je sponseren.  De mensen zijn ook echt heel erg vriendelijk en laidback, maar dan op een goede mannier, niet lui ofzo, ze werken hier omdat ze dat leuk vinden, natuurlijk ook om er de kost mee te verdienen maar dat is meestal maar bijzaak, zo lang je er maar van kan leven, en wat vandaag niet lukt dat komt morgen wel weer. Iedereen heeft ook altijd tijd voor je, hoe druk ze het ook hebben.

Dit is in NL natuurlijk wel eens anders plus zat ik ook nog te twijfelen of ik wel echt aan die opleiding wou beginnen.
Maar goed nieuws voor jullie (athans hoop dat de meeste het goed niews vinden, haha) heb ik toch besloten in september met die opleiding te beginnen. Lijkt me een heel leuke oplediding en of ik het allemaal haal zien we nog wel maar ga het in elk wel geval proberen. Ook miste ik NL toch wel een beetje zoals ik al zei dus heb ook wel weer zin om dalijk naar huis te komen en vooral om iedereen weer te zien. Hebben ons ticket dus geboekt en staan 9 augustus alweer op Nederlandse bodem, veel te vroeg nog naar mijn idee (dan begint het serieuze leven weer voor mij) maar zoals ik al zei heb ik er toch weer zin in. Nu iedereen de datum weet kunnen jullie al mooi ons terugkomstfeest gaan organiseren, haha. Plus wil ik getrakteerd worden op heel veel frikandelen speciaal, haha!

Maargoed na deze beslissing hebben Brit en ik dalijk wel nog maar 6 weken over om te reizen,  heel erg kort voor de afstand die we gaan afleggen, maarja het is niet anders en maken er iets leuks van. Hebben een super wicked camper gehuurd waarmee we half Australie af gaan leggen, eerst de westkust van Perth naar Darwin, dan naar Cairns en dan nog heel de oostkust totaan Syndey omdat we alleen via daar naar huis konden vliegen. Dit is allemaal bij elkaar ongeveer 10.000 km!!!! (Ja Australie is groot!!!).

Maar na al deze beslissingen weet ik ondertussen ook een beetje waar ik aan toe ben wat me veel meer rust geeft wat fijn is.
Verder gaat voor de rest ook alles een stuk beter en geniet ik er nu echt van hier, vooral het boerenleven bevalt me toch wel prima.
De winter (als je het al zo kan noemen) is ondertussen ingeslagen dus is niet meer zo warm en regent het regelmatig waardoor er veel meer werk is.
Na de eerste regen zijn we begonnen met zaaien, na de grond eerst gespayed te hebben met chemical tegen allerlei onkruid enzo. Na 6 volle dagen met 2 tracors gereden te hebben is er nu zo’n 2000 acre gezaaid en Barry denkt dat het een goed seizoen zou worden dus dat geeft je wel een goed gevoel.
Verder hebben we ook nog heel veel met de schapen gewerkt, ze gemusterd en bij alle lammetjes heel strak stiekje om de start zodat deze afvalt en ze daar niet teveel pijn van hebben. Ook moest ik bij alle weaters (mannelijke lammetjes) een minder leuk werkje doen haha, Moest hun ballen zoeken en daar dan ook zo’n stiek om doen, ze steriliseren dus zeg maar. Was hier natuurlijk heel goed in dus: mannen, jullie kunnen maar beter aardig tegen me zijn, haha :).
Ook hebben we alle schapen geschoren wat een erg leuk proces was om bij te zijn, een hele organisatie en veel werk. Ook vreog ik of ik ook een schaap mocht proberen te scheren, had dit in NZ al eens gedaan maar dat was meer toeristisch, heel makkelijke schapen, scheer je maar een klein stukje en zijn er mannen die je meehelpen dat schaap vast te houden, niet zoals het echte werk dus.
Toen er een enigsinds rustiger schaap was mocht ik een poging wagen, ik wist dat het echt niet makkelijk is maar dat het zo zwaar was had ik ook weer niet verwacht als je ziet hoe veel en snel die scheerders dat kunnen. Alleen al om dat beest vast te houden, je moet hem tussen je benen klemmen maar als je niet stevig staat duwt zo’n beest je gewoon omver, dat was al 1 ding wat moelijk was en dan moet je tegelijkertijd dat beest ook nog met een hand stillhouden en met de andere hand het scheerapparaat vasthouden wat  3 kilo weegt en hele arm dus van verstijft na 1 minuut. Was dus echt niet makkelijk en nu snap ik waarom al die schapenscheerders zo verdomd gespierd zijn. 
Het scheren zelf is ook nog een heel sucuur werkje want je moet helemaal naar beneden tegen hun vel gaan en ook opletten dat je ze zo min mogelijk snijd, wat wel regelmatig gebeurd.
Maargoed na 5 minuten zweten en zwoegen wat het me eindelijk gelukt zonder het schaap te snijden :), maar was toen wel echt kapot haha. Had ook maar een deel van het schaap geschoren en als ik het hele schaap had moeten schreren met alle moeilijke plekjes enzo had ik er waarschijnlijk een kwartier over gedaan, wat de scheerder in 2 minuten doet, haha.
Sterke mannen dus (heb ook al vaak het gezegde hier gehoord, zoek nooit ruzie met een schapenscheerder want dat verlies je geheid).
Britte wou hierna ook wel een poging wagen en ook zei kon het schaap bijna niet vasthouden, maar behalve dat het schaap wegrende gin het ook bij haar wel goed, haha.Hierna nog een keerjte mogen proberen en ging wel een stuk beter mar denk dat ik toch nog wat oefening nodig heb als  ik een echte schapenscheerder wil worden, haha.

Gister alleen 16 schapen kwijtgeraakt doordat er iemand stiekem het erf op is geweest (waarschijnlijk illegale kangaroejagers) en het hek open hebben laten staan. Schapen waren dus allemaal weg maar hebben ze wel weer allemaal bij elkaar kunnen drijven alleen was er op die paddock verkeerd voedsel wat in combinatie met hun normale voedsel gifting was. Werden helemaal stijf en hun buiken waren helemaal opgezwollen, sommige leefde nog en moesten Brit en ik naar het goede paddock slepen in hoop dat ze het misschien overleefden, maar helaasL ze waren allemaal gestorven. Als ze nu natuurlijk waren gesorven, dat zou er bij horen, beesten gaan dood en daar moet je vooral op een boerderij aan wennen maar op deze manier was het echt heel akelig. Rot om die schapen zo te zien plus is Berry ook nog eens dik 2000 dollar aan schapen verloren.

Verder hebben we eignelijnlijk nog van alles gedaan, fencing, andere dingen op boerderij repareren, windmail's gefixed, veel dingen opgehaald of weggebracht waardoor we ook weer aan aantal andere mensen ondometer enz enz. Ook schapen vervoerd in Roadtrain die we daarna moesten uitlaaien wat een heel gedoe was en omdat ik zo klein was mocht ik natuurlijk in de truck de schapen eruit duwen waar ik van de verdieping boven mij nog een fijne schapen douche kreeg, leuk, haha.

Zijn elke dag dus eignelijk heel druk bezig geweest met allerlei verschillende dingen, heel leuk want leer je ook veel van en zal je in NL helaas nooit meer kunnen doen.Naast werk hebben we verder niet echt iets specials meer meegemaakt, had natuurlijk nog mijn verjaardag wat hier dus heel wat anders was, geen feesje, geen bekende om me heen, geen overmatig gebruik van alcohol, haha.
Toch was het achteraf zo slecht nog niet, ze hadden als verassing een taart met 22 kaarsjes erop en het aller aller leukste verjaardagskado ever!!! Ofja technich gezien was het eigenlijk geen kado want mogen het straks dalijk niet meenemen :( maar beschouw het toch een beetje als mijn kadeautje want kwam 1 dag voor mijn verjaasrdag na heel erg veel gezeur van mij.
Zal het even uitleggen, zoals ik in mijn vorige bericht al zei had Karen (vrouw van onze baas) al een paar keer babykangaroe’s in huis gehad, die waren aangereden ofzo, helaas waren die nu allemaal al groot en weer in het wild, behalve 2 die nog wel ooit binnen kwamen maar waren ook al best groot. Na al mijn gezeur dat we nog een babykangaroetje namen die ik de fles zou mogen geven en overal mee naar toe nemen kwam er heel toevallig een telefoontje binnen  van iemand die een angered kangaroe langs de weg had gevonden waar nog een joey bijzat, en niet wist wat ze ermee moest doen.
Dus je raar het al!!!!!! De joey mocht bij ons komen wonen!!!!! Kan je vertellen het is echt een schatje, we moeten hem om de 2 uur de fles geven en hij moet veel vastgehouden worden omdat hij nog zo jong is en geen moeder meer heeft,. Helaas moeten we hem hier dalijk dus wel achterlaten wat echt niet makkelijk zal zijn maargoed.

Nou dit was het ondertussen wel weer zo’n beetje, verhaal deze keer niet zo lang toch? Anyway, nu onze laatste week hier, moeten nog wat bomen planten voor een of ander project waar hij aan mee doet maar krijgen we dikke centjes voor dus is allemaal prima :).
En dan zijn we komende maandag alweer onderweg, heb er nu toch wel zin in al heb ik het hier ook leuk gevonden. Lekker weer weg en vrijheid, gaan, staan en doen wat we zelf willen. Zijn ook nog zoveel vette dingen onderweg, ben bang dat 6 weken te kort is, maarja we maken er wel wat van!

Tot de volgende keer maar weer en hou me op de hoogte van al het oranjenieuws, want kan ik dalijk zonder computer niet meer elke keer volgen.

See ya!!!